نقش تحرک و فعالیت بدنی در پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی

فعالیت بدنی به فعالیت های گفته می شود که موجب تحرک عضلات بزرگ بدن ، افزایش ضربان قلب ، سریعتر و شدیدتر شدن تنفس و درنهایت تعریق در افراد می شود. به منظور پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی، انجام فعالیت بدنی منظم در طول هفته و با شدت متوسط مثل پیاده روی تند ویا دوچرخه سواری  حداقل به مدت 30 دقیقه روزانه توصیه می شود. در صورتی که امکان انجام فعالیت بدنی روزانه با شدت گفته شده وجود ندارد ، انجام فعالیت های بدنی با شدت متوسط و بیشتر حداقل 3 روز درهفته نیز میتواند در پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی موثر باشد گرچه بهتر است این فعالیت ها در طول 7 روز هفته و بطور مداوم باشد. علاوه بر پیاده روی تند و دوچرخه سواری سایر فعالیت های بدنی و ورزشی مناسب مانند شنا، شرکت در باشگاه ها و کلاس های ورزشی مانند والیبال، و کلاس های امادگی جسمانی ائروبیک (هوازی) نیز توصیه میشود. حتی تغییرات کوچک در سبک زندگی افراد نظیر پیاده رفتن به محل کار و یا استفاده از پله بجای اسانسور نیز میتواند درنوع خود مفید واقع شود.

فعالیت بدنی علاوه بر کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی ، پرفشاری خون  و چاقی موجب کاهش عوارض بیماری قند خون یادیابت، پوکی استخوان (استئوپروز) ، سکته مغزی، افسردگی، سرطان روده بزرگ،و درکل کاهش مرگ زودرس در افراد می شود. سایر اثرات مثبت ورزش در بدن شامل کاهش سطح چربی های بد خون  (شامل تری گلیسرید، کلسترول و LDL) و افزایش چربی های خوب خون (HDL)، کاهش سطح استرس و اضطراب در افراد وافزایش روحیه واعتماد به نفس میباشد.

چه کسانی لازم است پیش از شروع فعالیت بدنی منظم با پزشک خود مشاوره نمایند؟

افرادی که هریک از شرایط جسمانی زیر را دارند لازم است پیش از آغاز فعالیت جسمانی منظم حتما با پزشک خود مشورت کنند: 
  سابقه هرگونه مشکل قلبی، بویژه سابقه حمله قلبی یا فشار خون بالا

 سابقه خانوادگی بیماری زودرس سرخرگ‌های کرونر قلب
 ابتلا به دیابت (بیماری قند خون)
 ابتلا به  مشکلات استخوانی یا مفصلی مانند التهاب مفصل یا پوکی استخوان
 وجود اضافه‌وزن  وچاقی
 افراد سیگار ی 
افراد بالای60 سال که به هیچ‌گونه فعالیت منظمی عادت نداشته باشند

باید توجه کرد که مشورت با پزشک در موارد فوق به معنی عدم انجام فعالیت جسمانی نیست بلکه بدین معنی است که پزشک با توجه به شرایط بیمار فعالیت مجاز ورزشی و میزان ان را برحسب تحمل بیمار بطور جداگانه برای هر بیمار تنظیم خواهد کرد. مثلا در بیماران قلبی ممکن است پس از انجام تست ورزش فعالیت مجاز بدنی بر اساس حداکثر ضربان قلبی که بیمار درتست ورزش قادر به تحمل آن بوده ملاک انجام فعالیت بدنی قرار داده شود.

کدام دسته از فعالیت های بدنی برای سلامت قلب و عروق مفیدترند؟

در یک تقسیم بندی کلی فعالیهای بدنی را میتوان به انواع  فعالیت های هوازی ، فعالیت های کششی و فعالیتهای قدرتی تقسیم کرد هرسه نوع این فعالیت‌ها از راه‌های مختلفی سبب تقویت بدن و بهبود عملکرد آن می‌شوند. پیروی از یک الگوی متعادل ورزشی که شامل هر سه نوع فعالیت باشد، بیشترین فایده را دارد. ورزش‌های قلبی‌عروقی، همان ورزش‌های ایروبیک یا هوازی هستند. به این مفهوم که سبب می‌شوند قلب و ریه‌ها فعالیت شدیدتری انجام دهند تا بتوانند اکسیژن مورد نیاز عضلات را تامین نمایند. 
فعالیت قلبی‌عروقی یا هوازی اغلب سبب فعالیت مداوم گروه زیادی از عضلات دست و پا می‌شوند. پیاده‌روی، دویدن یا رقصیدن نمونه‌هایی از فعالیت‌های قلبی‌عروقی یا هوازی هستند. این شکل از فعالیت سبب افزایش توانایی قلب در پمپ کردن خون می شود و عروق خونی موجود در عضلات را باز می‌کند. در نهایت با پاسخ تطبیقی بدن، تعداد ضربان قلب چه درحالت استراحت و چه درحالت فعالیت با شدت متوسط کاهش می‌یابد. استقامت و قدرت بدنی بیشتر شده و شما پیش از احساس خستگی می‌توانید فعالیت بیشتری را انجام دهید. 
ورزش‌های قدرتی و کششی باعث افزایش ضربان قلب نمی‌شوند، اما سبب می‌شوند عضلات و استخوان‌های شما قوی‌تر شوند.  ورزش‌های قدرتی مانند کار با وزنه یا برخی ورزش‌های زمینی، نیازمند تلاش شدید و کوتاه‌مدت هستند. 
ورزش‌های کششی سبب تقویت عضلات از طریق کشش آنها می‌شوند و از ایجاد مشکلات عضلانی و مفصلی در آینده پیشگیری می‌کنند.